List Nestera sesja dwudziesta
12 Hedrota, Banewarrens
Wysoka rado Gildii Cieni!
Nie mogę opanować przepełniającej mnie radości, jako iż nadane przez Radę zadanie wypełniłem z powodzeniem. Towarzysząc zbieraninie awanturników, której doradcą mnie w swej łaskawości rada uczyniła, przegnaliśmy zrodzoną z krwi tytanów Kikanuile i pokrzyżowaliśmy jej knowania. Chwała niech będzie bogom, z przesiąkniętej złem otchłani Banewarrens nie zostanie wypuszczone żadne zapomniane zło. Nie było nam jednak danym przeszyć stalą czarne serce wiedźmy, tchórzliwie uciekła posługując się magicznym pierścieniem wielkiej mocy. Załączam jego szkic, chociaż zdaję sobie sprawę, że nie jest zbyt wyraźny. Musiałem rysować z pamięci, a w wirze walki trudno było się dobrze mu przyjrzeć. Gdzie w tej chwili jest Kikanuile jedynie bogowie raczą wiedzieć.
Wiele mógłbym pisać o niebezpieczeństwach, z którymi przyszło się nam zmierzyć, o krwiożerczych bestiach jakim musieliśmy stawić czoła, lecz miejsca nie starcza. Jednak najstraszliwsza ze wszystkiego były pułapki, które nieomalże stały się zgubą dwojga z moich towarzyszy. Potworna machina wpierw wciągnęła mężnego paladyna Gabriela w magiczny wir aby potem cisnąć go w niemal bezdenną studnię. Corean jednak czuwał nad nim, gdyż nagrodził nasze wysiłki i naprowadził na jego ślad. Lecz gdy zdawało się, że go odnaleźliśmy, zdradliwa pułapka pochwyciła Guillerma i zakuwszy w kamiennej celi, również zepchnęła go do czeluści. Jakkolwiek obaj otarli się o śmierć, udało się nam ich wydobyć.
Nauczony dotkliwym doświadczeniem bacznie zważam aby nic nie opuściło Bane Warrens. Jednakoż wszelkie dziwy i niezwykłości wiernie opisuje w moim szkicowniku. Starałem się odtworzyć wygląd pułapek, na które się natknęliśmy, jako że można z tego wyciągnąć dwojakie korzyści. Nie dość, że będziemy wiedzieć jak ich unikać, to jeszcze możemy sami się nimi zabezpieczyć.
Wielce uniżony sługa Rady
Nester
Tu kończy się drugi raport Nestera.